Jak pomóc dziecku zaplanować dzień.

Temat przeciążenia uczniów w szkołach przewija się w mediach przez cały rok szkolny. Często słyszymy, że uczniowie przebywają w szkołach przez wiele godzin, od rana do późnego popołudnia, a w domu uczą się dalej, odrabiają zadania domowe a czas na rozwój i realizację pasji i zainteresowań oraz odpoczynek jest mocno okrojony.

Zjawisko to jest  przedmiotem burzliwych dyskusji oraz tematem programów telewizyjnych.

Chciałam podzielić  się z Wami moimi spostrzeżeniami na ten temat oraz sposobami, dzięki którym możemy pomóc naszym dzieciom w organizowaniu sobie dnia tak, by szkoła i zadania domowe nie zdominowały jego codzienności.

Jak pomóc dziecku zaplanować dzień.
czytaj dalej

Samouszkodzenia nastolatków. Jak reagować? Czego unikać? Jak pomóc?

Samouszkodzenia, nastolatków to coraz większy problem współczesnego świata, zataczający coraz szersze kręgi. Według badań przeprowadzanych przez fundację „Dajemy dzieciom siłę” samookaleczeń dokonuje co 6 dziecko/nastolatek w Polsce, w wieku 11-17 lat. Częściej są to dziewczyny, niż chłopcy.

Samouszkodzenie to zamierzone, przeprowadzone z własnej woli i stanowiące niewielkie zagrożenie dla życia uszkodzenie własnego ciała, które nie jest akceptowane społecznie, a jest wykonywane w celu zmniejszenia dyskomfortu psychicznego i zakomunikowania o nim (Walsh, 2014).

Samouszkodzenia, samookaleczania mogą przyjmować różne formy. Pierwszym skojarzeniem są rany na ciele, spowodowane cięciem, ale mogą to być też działania w postaci stale rozdrapywanych ran, wyrywane włosy, brwi, obgryzione aż po opuszki paznokcie, oparzenia, połknięte ostre przedmioty, siniaki na głowie lub rękach, powstałe w wyniku uderzania. Wobec takich zachowań pojawia się pytanie: dlaczego dzieci to sobie robią?

Samouszkodzenia nastolatków. Jak reagować? Czego unikać? Jak pomóc?
czytaj dalej

Wierszyki do nauki – ortografia, historia, matematyka, Tomasz Elbanowski – recenzja.

Czasem bywa tak, że nauka przychodzi z łatwością.

Zdarza się jednak, że przychodzi z wielkim trudem, przyswajanie treści bywa męczące, nużące a to, co zostaje zapamiętane ulatnia się z pamięci zbyt szybko.

Czy są jakieś sposoby, które pomagają w nauce albo sprawiają, że jest ona przyjemniejsza, łatwiejsza i nie tak bardzo nużąca?

Odkryto, że w procesie nauki czynnikami ułatwiającymi zapamiętywanie są  wyobrażenia, obrazy, najlepiej takie, które aktywują wiele zmysłów, dodatkowo nasycone emocjami, najlepiej pozytywnymi. Im żywiej pracuje wyobraźnia, tym nauka jest przyjemniejsza, łatwiejsza i skuteczniejsza. Wplecenie nauki w czasie zabawy również sprzyja zapamiętywaniu na dłużej. Również rymowanki ułatwiają zapamiętywanie, z tego powodu, że same w sobie są łatwe do zapamiętania.

Wszystkie sprytne metody nauki, wykorzystujące inne, niż zakuwanie lub “branie na logikę” sposoby są zwane mnemotechnikami [więcej przeczytasz tutaj: klik]

Rymowane Wierszyki do nauki, o których chcę Wam opowiedzieć opierają się właśnie ma mnemotechnikach i wykorzystują metodę haków. Uwierzcie mi, to naprawdę działa, a dodatkowo sprawia mnóstwo frajdy 🙂 Nauka staje się przyjemnością a nie przykrym obowiązkiem.

Wierszyki do nauki – ortografia, historia, matematyka, Tomasz Elbanowski – recenzja.
czytaj dalej

ADHD – mózg łowcy i inne supermoce – recenzja.

Byłam niegdyś świadkiem kłótni dwojga młodych ludzi.
Dziewczyna i chłopak kłócili się zażarcie, obrzucając  błotem wyzwisk przepalanym nielogicznymi argumentami, które miały udowadniać kto ma rację. W pewnym momencie obojgu zabrakło słów i dziewczyna rzuciła:
– Zrywam z tobą. Nie będę z kimś, kto ma ADHD.

ADHD  oficjalnie jest zaburzeniem hiperkinetycznym albo inaczej – jest to zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, o czym zapewne owa dziewczyna nie wiedziała, traktując słowo potocznie, jako największą obelgę.

A tymczasem ADHD, jak przekonuje autorka książki Kristin Leer – “ADHD – mózg łowcy i inne super moce” to coś znacznie więcej.  ADHA może być darem a osoby z tym zaburzeniem mogą jednocześnie być obdarzeni innymi talentami i super mocami.
Autorka książki, u której zdiagnozowano  ADHD w wieku 44 lat dzieli się swoimi spostrzeżeniami na temat tego zaburzenia, odczarowując niejako jego (same) negatywne konotacje.

Co znajdziemy w książce “ADHD – mózg łowcy i inne supermoce”.

ADHD – mózg łowcy i inne supermoce – recenzja.
czytaj dalej
W Chatce Baby Jagi – o mocy baśni i opowieści.

W Chatce Baby Jagi – o mocy baśni i opowieści.

O tym, jak dużą moc mają baśnie i opowieści pisałam już wiele razy.  Przesłania zawarte w baśniach mają cudowną właściwość zasiewania zmiany a ludzie, zwłaszcza dzieci niezwykłą umiejętność odczytywania tego przesłania na poziomie podświadomym.  Im bardziej baśń nasycona emocjami, tym większą ma moc. A jeśli baśń opowiedziana jest interaktywnie, z wykorzystaniem przestrzeni, rekwizytów, z pobudzeniem zmysłów ta moc może być ogromna. Z tego też powodu należy bardzo, bardzo uważać, jakie treści docierają do naszych dzieci i w jaki sposób są przekazywane. A ja, wraz z rodziną, przeżyłam przygodę, która dała  możliwość zanurzenia się w opowieści o Babie Jadze i odwiedzenia jej Chatki.

Dla najmłodszych – “Bajki terapeutyczne” i “Bajki o emocjach” – recenzja.

Bardzo lubię ten cytat  Jean Cocteau:

“Dzieci mają wręcz cudowną moc, aby zmieniać się we wszystko, w co tylko zapragną”.

Kto obserwuje uważnie dzieci na pewno zauważa, jak bardzo prawdziwe są te słowa. Kiedy dziecko bawi się, wchodzi w inny wymiar, inny świat, i jest w nim tak pogrążone, że wręcz czuje emocje postaci, którą odgrywa lub którą “ożywia”, podąża za nią i jest nią pochłonięte.

Dlatego też bardzo dużą wartość w procesie wychowania, rozwiązywania problemów oraz psychoedukacyjnej lub terapeutycznej pracy z dziećmi odgrywają Opowieści i Metaforyczne przekazy. To, co nie dotrze do dziecka powiedziane wprost, z pewnością o wiele lepiej zabrzmi opowiedziane nie dosłownie, a przez opowieść lub zabawę. Działa to również w drugą stronę. Często trudne, traumatyczne przeżycia są tak głęboko ukryte, że dziecko jest w stanie opowiedzieć o nich tylko za pomocą innego, niedosłownego przekazu.

Jest wiele książek, czasopism, które przychodzą z pomocą rodzicom i dzieciom, podpowiadają, jak można wykorzystać opowieści do pracy i zabawy z dziećmi oraz inspirują do tworzenia własnych.

Chciałam Wam polecić dwie fantastyczne, pięknie ilustrowane książeczki dla dzieci, wydane przez Forum Media Polska Sp. z o.o. :

“Bajki o emocjach dla najmłodszych”

oraz

“Bajki terapeutyczne dla najmłodszych”

Dla najmłodszych – “Bajki terapeutyczne” i “Bajki o emocjach” – recenzja.
czytaj dalej

Jak rozmawiać z dziećmi o wojnie.

Jeszcze kilka tygodni temu słowo “wojna” kojarzyła się nam z odległą przeszłością znaną z opowiadań babci i dziadka, do czego zresztą sami ich namawialiśmy. Wtedy nie zastanawialiśmy się tak naprawdę czym jest wojna.

Dziś stała się realna, prawdziwa, dziejąca się we współczesnym świecie i tak blisko nas.

Wieści o wojnie docierają też do najmłodszych.

Jak rozmawiać z dziećmi o wojnie, aby ich nie przestraszyć, nie spowodować traumy i jednocześnie rzetelnie wyjaśnić sytuację?

Jak rozmawiać z dziećmi o wojnie.
czytaj dalej

„Przeprogramuj swój mózg”. Jak poradzić sobie z lękiem, paniką i zamartwianiem się dzięki technikom poznawczo-behawioralnym, neuronauce i uważności. – Recenzja.

Bycie rodzicem nastolatka jest dużym wyzwaniem.

Nie chodzi tylko o jego częste wahania nastroju, trudności z komunikacją i brak wzajemnego zrozumienia.

Nastolatek to osoba, która, jak każdy człowiek zmaga się też z trudnościami, stresem i lękami. Jako empatyczni rodzice jesteśmy wyczuleni na jego nastroje i trudności, chcemy pomóc ale często nie wiemy jak.

Dlatego też chciałam polecić Wam rewelacyjną książkę wydaną przez GWP pod tytułem „Przeprogramuj swój mózg”. Jak poradzić sobie z lękiem, paniką i zamartwianiem się dzięki technikom poznawczo-behawioralnym, neuronauce i uważności.

Książka, w której znajdziemy praktyczne ćwiczenia wpierające zmianę kierowana jest  do młodzieży, jednakże pomocna będzie również dla rodziców i opiekunów, którzy chcą pomóc dziecku poradzić sobie z lękiem, paniką i zamartwianiem się.

„Przeprogramuj swój mózg”. Jak poradzić sobie z lękiem, paniką i zamartwianiem się dzięki technikom poznawczo-behawioralnym, neuronauce i uważności. – Recenzja.
czytaj dalej

Ciepło. Najprzytulniejszy poradnik osiędbania. Recenzja.

Co robisz na myśl o jesieni?

Marzysz tylko o tym, by otulona ciepłym kocykiem z herbatką w dłoni przetrwać do wiosny?

A może  z radością oczekujesz deszczowych dni, które pozwolą Ci zostać w domu i zanurzyć się w ciekawej opowieści albo zabawie z dziećmi?

A może chłodna, jesienna aura, jak żadna inna dodaje Ci energii i dopiero wtedy zdobywasz szczyty?

Niezależnie od tego, co lubisz robić jesienią, zawsze warto to robić tak, by o siebie dbać.

Dlatego też bardzo serdecznie chciałam polecić Ci – najprzytulniejszy poradnik osiędbania, który nosi tytuł CIEPŁO.

Jego autorką jest Nina Czarnecka, twórczyni bloga Blimisien, a wydawcą wydawnictwo Znak.

W poradniku znajdziesz pomysły na to, co zrobić, by zaprzyjaźnić się z jesienną nudą, zimnem, ciemnością i sennością za sprawą różnych mocy, takich jak pyszne jedzenie, medytacja, przyjaźń, kontakt z naturą, praktyka wdzięczności i uważności….

Ciepło. Najprzytulniejszy poradnik osiędbania. Recenzja.
czytaj dalej

5 powodów dla których nie warto wyręczać dzieci.

Pośpiech…

To chyba najczęstszy impuls do tego, by wyręczać dzieci.

Rano pomagamy się ubierać, zapinamy kurteczki, buciki, niepostrzeżenie wkładamy czapkę na głowę.

Nie angażujemy dziecka w przygotowanie obiadu, bo ma być gotowy szybko, sprawnie i żeby się za bardzo nie pobrudziło.

Wieczorem migiem sprzątamy dziecięce zabawki, bo lepiej wiemy, do którego koszyka mają trafić lale a do którego klocki, szorujemy ząbki, bo zrobimy to dokładnej, wkładamy piżamkę…..

Często wyręczamy machinalnie, jakbyśmy byli zaprogramowani, bo to ułatwia nam życie, sami robimy wszystko szybciej, sprawniej, bez nerwów.

Mamy (złudne) przekonanie, że dzięki temu ułatwimy dziecku życie, pozbawimy je frustracji z powodu trudności, jakie napotka, kiedy nie będzie umiało sobie z czymś poradzić.

Wyręczanie dziecka niesie jednak za sobą szereg konsekwencji, których dziecko doświadczy już jako wyręczany maluch ale również w wieku nastoletnim i dorosłym, kiedy odkryje, że herbata nie robi się sama a brudne spodnie i koszule nie pojawią się czyste w szafie za sprawą czarodziejskiej różdżki.

5 powodów dla których nie warto wyręczać dzieci.
czytaj dalej