Monika Bosek-Kaczmarzyk

Mam na imię Monika. Bardzo się cieszę, że trafiłaś/eś na moją stronę i możemy się poznać. Zatem na początek przedstawiam Ci moją historię.

Jestem mamą czwórki dzieci  w wieku 22, 18, 12 i 7 lat.  Można więc powiedzieć, że jestem już całkiem dojrzałą  mamą, której nie obce są problemy, jakie niesie za sobą towarzyszenie dziecku w trudnym czasie adolescencji. Jednocześnie jestem też mamą, która codziennie doświadcza typowych rozterek młodej mamy, za sprawą dwójki młodszych dzieci.

Z wykształcenia jestem psycholożką, pracującą głównie z dziećmi i rodzinami. Ktoś mi kiedyś powiedział, albo sama odkryłam – teraz już nie pamiętam, że mam niezwykły talent do – wytykania rodzicom błędów wychowawczych :-). Zapewne tak jest, ponieważ moją misją i pragnieniem jest, by każde dziecko czuło się dobrze we własnym domu. Ale spokojnie. Nie rozprawiam na lewo i prawo i nie narzucam rodzicom własnych mądrości. Jeśli już to robię, to tylko wówczas, gdy mnie o to zapytają.

To, jak wiele frajdy daje praca z dziećmi i rodzinami (mamami), odkrywanie ich zasobów, wpieranie w rozwoju i pogłębianiu wzajemnych relacji odkryłam na szkoleniach terapii ericksonowskiej w PIE, a także pracując w szkole, jako szkolny psycholog oraz prowadząc kursy rozwojowe dla dzieci i młodzieży. Odkąd pamiętam moją pasją było również tworzenie, pisanie.

Po urodzeniu córeczki, która jest dla mnie nieustającym źródłem inspiracji otworzyłam blog dla rodziców – mama na całego, na którym piszę o tym, co robię, by tworzyć dobre relacje z dziećmi i radzić sobie z codziennymi wyzwaniami. Jeśli masz pomysł na artykuł daj mi znać. Niewątpliwie największymi moimi sukcesami blogowymi były wystąpienia w Pytaniu na Śniadanie, Dzień dobry TVN, Polsat Mamma Mia oraz Radiowej Trójce. Bardzo też cenię sobie nawiązanie współpracy z czasopismem Charaktery oraz wydawnictwami Znak, Literka i Samo – Sedno.

Jedną z trudniejszych i niezwykle rozwijających prac, jakie podjęłam była praca z Rodzinami Zastępczymi. Specyfika problemów, jakie dotyczyły dzieci przebywających w pieczy zastępczej to przede wszystkim zaburzenia więzi oraz brak poczucia przynależności.  Trudno wspierać dzieci, które mają rodzinę, ale jednak tak jakby były bez rodziny.

Obecnie pracuję w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, gdzie wsparcie i terapia rodzin oraz realizowanie mojej misji, by “każde dziecko czuło się dobrze we własnym domu” – czyli coś, w czym czuję się najlepiej mam na co dzień. Zajmuję się również diagnozą psychologiczną, ale to już inna historia.

Największe moje pasje to góry, taniec, sporty zimowe, czytanie i MOJE DZIECI

Dziękuję Ci, że jesteś ze mną. Napisz proszę parę słów o sobie, bym i ja mogła Cię poznać.