Mama na całego

Rozpoczęcie nauki w szkole to ważny dla dziecka moment, wzbudzający niezwykłe emocje, wiążący się z dużą zmianą dotychczasowego trybu życia. Szkoła, jaką znamy – piszę tu o zwykłej, tak zwanej szkole państwowej – stawia przed swoimi uczniami szereg różnych wymagań i obowiązków, a mały, ciekawy świata odkrywca, nie zawsze jest gotowy na to, by im sprostać.

Dlatego też proponuję, by przygotowywać dziecko na ten ważny moment odpowiednio wcześnie, kiedy trwają wakacje. Przygotowywać je w naturalny sposób, korzystając z tego, co robimy na co dzień. Uwzględniając indywidualizm naszego dziecka, wspierając to, co już osiągnął i wprowadzając nowe umiejętności potrzebne w szkole.

Według mnie warto:

1. Wspierać dziecko w samodzielności. Jest to ważna umiejętność związana nie tylko z samoobsługą (ubieranie się, mycie, czesanie, dbałość o estetyczny wygląd zewnętrzny). Samodzielność dziecka to również nauka planowania, organizowania sobie zajęć, samodzielne podejmowanie wyborów (czy lepsze dla mnie będzie zrobienie zadania zaraz po przyjściu ze szkoły, czy może tuż przed zaśnięciem?). Wiele rodziców narzuca dzieciom rytm, który sami uważają za dobry. Zgodzę się, że na samym początku szkoły pomoc rodzica jest bardzo wskazana. Ale uważam też, że dziecko powinno mieć wybór i mogło samo decydować o niektórych sprawach. Będzie się też tego uczyło przez cały czas swojej edukacji, a to tylko pomoże mu w dorosłym życiu. Dzieci wyręczane przez rodziców często mają trudności w organizowaniu sobie pracy i przestrzeni wokół siebie. Już teraz możemy zlecać naszym pociechom drobne prace do wykonania i pozwolić im na samodzielne rozplanowanie sobie tych zadań.
2. Uczyć wytrwałości i systematyczności . Zwracajmy uwagę na to, aby każda rozpoczęta czynność została ukończona (np. budowla z klocków lub rysunek albo pozbieranie śmieci). Systematyczność dziecka można kształtować również przez przydzielanie mu drobnych obowiązków, które trzeba wykonywać stale, np. sprzątanie zabawek, karmienie rybek, podlewanie roślinek.  Dobrze jest, gdy mały człowiek wybierze sobie obowiązki, którym jest w stanie sprostać, które nie będą dla niego zbyt dużym obciążeniem a tym samym będzie je z chęcią wykonywał i o nich pamiętał.
3. Wzbogacać jego wiedzę o świecie, doświadczenia życiowe, zachęcać do działania, rozwijać spostrzegawczość i myślenie. Zasób pojęć i słownictwa przedszkolaka, a tym samym jego wiedzy można poszerzać na wiele sposobów: odpowiadać na wszystkie zadawane pytania, w których przejawia się myślenie i ciekawość poznawcza dziecka, czytać książki, komiksy,  zachęcać do układania historyjek na podstawie rysunków, wspólnie rysować i eksperymentować  z inną twórczością, grać, rozwiązywać zagadki, bawić się razem w domu lub na wycieczce.
4. Rozwijać spostrzegawczość wzrokową. Jest to ważna umiejętność, ponieważ kanał wzrokowy jest dominujący jeśli chodzi o sposoby nauczania w szkole. Oglądajmy z naszym dzieckiem książeczki z obrazkami, grajmy w gry (np. memory, puzzle, domino), pomagajmy różnicować kształty, kolory i inne charakterystyczne cechy, którymi interesuje się nasze dziecko.
5. Rozwijać spostrzegawczość słuchową. Rozwijajmy u dziecka zainteresowanie książką przez czytanie mu interesujących historii, bajek, takich, które samo wybierze, które są dla niego ciekawe. Czytanie pozwala na wspólne przeżywanie radości i smutków, rozwija koncentrację uwagi, wyobraźnię, pamięć i słownictwo i jest świetnym sposobem na wspólne spędzanie czasu.
6. Uczyć liczenia. Większość dzieci, które rozpoczynają naukę w szkole potrafi liczyć do 20-u, a także dodaje i odejmuje w zakresie 10-u. Są to dane „statystyczne”, wynikające z badań nad dojrzałością szkolną dziecka. Jeśli macie takiego 6-ścio czy 7-dmio latka w domu doskonale wiecie, że potrafi on liczyć przynajmniej do 100. Naukę liczenia można uatrakcyjnić korzystając z codziennych zajęć i przedmiotów.
7. Ćwiczyć sprawność ręki dziecka. Ręka nie usprawniona szybko się męczy i boli, nie pozwala na długie pisanie i rysowanie. Dlatego dobrze jest ją usprawniać wykonując ćwiczenia manualne i grafomotoryczne, czyli rysowanie, malowanie, wycinanie, wydzieranie, lepienie z plasteliny, zabawa masą solną, zabawa drobnymi elementami (np. klockami, grzybkami)., gimnastyka ręki, np. rzucanie małą piłką do kosza albo trafianie rzutkami w cel, gra w badmintona albo tenisa.
8. Zadbać o jego umiejętności interpersonalne. Brzmi to bardzo poważnie i naukowo, ale chodzi tu o to, by zapoznać dziecko z zasadami panującymi w szkole, które podobne są jak te w życiu. Nawet dzieci w pierwszej klasie tworzą swój własny kodeks, w którym znajdziemy takie punkty, jak „szanujemy się nawzajem albo słuchamy siebie”, warto więc dziecko przygotować na coś takiego. Dobrze jest, jeśli zna podstawowe zwroty grzecznościowe, z czasem też nauczy się ich używać. Często mówię, że szkoła to taka maszynka, do której wrzuca się dzieci, odpowiednio przemiela i wychodzą z niej inne, niż weszły, wychodzą z niej „wyedukowane”. A każde dziecko jest indywidualnością – a ja gorąco wspieram indywidualność i zachęcam do tego rodziców, chociaż przyznaję, że w szkole płynięciu pod prąd nikt nie przyklaskuje. Drodzy rodzice, tu jest dla was pole do działania. Zastanówcie się, co jest dla was ważne. Zachowanie indywidualności dziecka, czy też nauczenie go wpasowania się w szkolne schematy i otrzymania przez nie etykiety grzecznego dziecka. Pocieszające jest to, że z doświadczenia wiem, iż można obie te wartości pogodzić.
9. Zadbać o pozytywne nastawienie naszego dziecka do własnej osoby, jego poczucie wartości, szacunek do siebie samego, umiejętności radzenia sobie z porażkami, stresem i konfliktami. Możemy to robić poprzez umiejętne pochwały w odpowiednich sytuacjach, uświadomienie dziecku różnic indywidualnych, naukę relaksacji oraz dystansu do siebie. Warto też również pamiętać o jego indywidualnych właściwościach rozwojowych, potrzebach, zainteresowaniach i możliwościach. Pamiętajmy to tym, że to jest praca, którą trzeba wykonywać cały czas.
10. Zapoznać dziecko ze szkołą. Możemy to zrobić fizycznie, przez pójście do niej na przykład na tak zwane Dni Otwarte, albo w innym, dobrym dla nas terminie (lepiej to wcześniej uzgodnić). Pozwiedzajmy wspólne szkołę, pokażmy dziecku klasę, salę gimnastyczną bibliotekę i inne pomieszczenia, które tam się znajdują. Poopowiadajmy mu o szkole, jaką pamiętamy. Ale nie przekazujmy naszemu dziecku własnych lęków i obaw związanych ze szkołą (szkoła jest straszna, okropna, nudna) albo przesadzonego entuzjazmu (szkoła jest super, ekstra, to najlepsza rzecz na świecie, jaka mnie spotkała). Opowiedzmy mu raczej o własnych, prawdziwych doświadczeniach, przeżyciach, które pamiętamy. Lepiej, jeśli będą to pozytywne wspomnienia, niż negatywne, ale myślę, że te drugie wcale nie zrobią szkody, jeśli będą szczere i odpowiednio przekazane.
11. Przyzwyczaić dziecka do stałego rozkładu dnia (zaplanowane godziny spędzone w szkole, posiłków, zabawy, snu). Myślę, że dla każdego dziecka, które uczęszczało do przedszkola nie będzie to nic nowego.
12. Wybrać się na wspólne zakupy. Każdy przyszły uczeń kompletuje swoją wyprawkę. Dobrze, jest, jeśli dziecko może w tym uczestniczyć, może wybrać sobie tornister, piórnik, śniadaniówkę, zeszyty czy kredki. Zapach pierwszej klasy, kiedy wszystko jest takie świeże i nowiutkie jest niezapomniany i ja wciąż go pamiętam. Gwarantuję, że po wspólnych zakupach nasz przyszły uczeń nie będzie się mógł doczekać pójścia do szkoły, więc najlepiej zaplanować je na koniec wakacji, chociaż każdy termin będzie dobry.

Pamiętajmy też, o czym już pisałam, że każde dziecko jest indywidualnością. Nie ma dwóch takich samych dzieci i takich samych problemów i sytuacji. Bądźmy elastyczni w swoim działaniu.

Wymienione punkty są dla mnie najważniejsze, stosowałam je już dwa razy i w tym roku zrobię to po raz kolejny. .Być może coś pominęłam, być może z czymś przesadziłam. Jedno wiem na pewno.

Przygotowanie dziecka do tego ważnego momentu, jakim jest pójście pierwszy raz do szkoły, w jakikolwiek sposób wymyślony i założony sobie przez nas jest naprawdę bardzo, bardzo ważne, i pomaga dziecku się przetrwać te pierwsze miesiące oraz następne lata…

Jeśli spodobał Ci się ten wpis, udostępnij proszę, może przyda się jeszcze komuś. Aby być na bieżąco z blogowymi wpisami polub mój facebookowy profil – Mama na całego na facebooku. Za każdą aktywność serdecznie dziękuję.

Może spodoba Ci się również:

Budowanie nawyków u dzieci.

Jak pomóc dziecku zaplanować dzień.

Mnemotechniki – techniki pomocne w nauce.

Zapraszam serdecznie.